Po raz pierwszy zaprezentowany (w wersji prototypowej) w 1987 r.
na wystawie lotniczej w Paryżu. Od 1990 r. montowany na zmodyfikowanym
podwoziu czołgu Leopard l. Umożliwia zwalczanie celów powietrznych,
zwłaszcza śmigłowców, na wysokości do 6 km. Może być również
wykorzystywany do niszczenia lekko opancerzonych wozów bojowych.
OTOMATIC ma klasyczny układ konstrukcyjny: przedział kierowania z przodu,
bojowy -w środkowej części kadłuba, napędowy-z tyłu. Otomatic posiada 4 biegi
do przodu, 2- do tyłu. Uzbrojenie główne stanowi 76 mm armata automatyczna
76/62, wyposażona w zmechanizowany, samoczynny układ zasilania amunicją,
będąca zmodernizowaną odmianą armaty morskiej, montowanej w wieży
artyleryjskiej OTO Super Rapid.Lufa armaty jest wyposażona w przedmuchiwacz
i zamek klinowy o ruchu pionowym. Uzbrojenie dodatkowe składa się z
7,62 mm karabinu maszynowego i ośmiu wyrzutni (2x4) granatów dymnych.
Do strzelania z armaty są stosowane naboje scalone z pociskiem PFF
Model 84 (lub MOM), HE i APFSDS, przy czym w nabojach standardowych
do zwalczania celów powietrznych stosowany jest pocisk PFF lubl MOM,
zawierający zapalnik zbliżeniowy. Podczas jego wybuchu tworzy się ok. 3000
odłamków przebijających blachę duralową o grubości 10 mm z odległości 8 m.
Zapas przewożonych nabojów działowych - 90 szt. (26 plot. gotowych do
natychmiastowega użycia, 26 plot. w wieży, 26 plot. w kadłubie, 3 ppanc. gotowe
do natychmiastowego użycia, 9 ppanc. w wieży), maksymaina donośność - 16 km,
masa naboju z pociskiem APFSDS - 9,1 kg, PFF - 12,25 kg, prędkość początkowa
pocisku APFSDS - 1617 m/s, PFF - 910 m/s.
System kierowania ogniem obejmuje dwa niezależne podsystemy wykrywania:
radiolokacyjny (umożliwiający pracę w każdych warunkach meteorologicznych,
śledzenie w trakcie przeszukiwania i identyfikację celów) i optyczny
(przystosowany do pracy w świetle dziennym) oraz dwa niezależne systemy
śledzące: radiolokacyjny (pracujący w każdych warunkach meteorologicznych)
i optyczny (umożliwiający śledzenie w dzień i w nocy). Zawierają one stację
radiofokacyjną wykrywania celów ze stabilizowaną anteną, obracającą się
z prędkością 60 obr/min (o zasięgu 15-20 km), stację radiolokacyjną śledzącą
(równocześnie do 10 celów znajdujących się w odiegłości do 10 km),
identyfikator celów "swójobcy" (o zasięgu do 10 km), stabilizowany celownik
optyczny do śledzenia celów (zawierający kamerę TV i dalmierz laserowy o
częstotliwości 10 Hz), cyfrowy podsystem przeiicznikowy (wypracowujący nastawy
do strzelania) oraz układy naprowadzania armaty na cel.
W nowszych wzorach celownik optyczny jest zastąpiony kamerą termowizyjną.
Hydromechaniczny układ napędowy ZF 4HP-250 wykonano w postaci zintegrowanego bloku.
